Melanie: “Ik wil alles wel aanpakken!”
Melanie werkt sinds vier maanden bij Wurkjouwer in Sneek. Ze is een stoere dame. Erg handig is ze. Dat heeft ze van haar opa, vertelt ze trots. Normaal gesproken zit ze op het atelier. Daar werkt ze met stoffen en andere materialen. Maar vandaag werkt ze op op de houtafdeling.
Melanie: “Ik ben bezig met een eigen project voor mijn nieuwe huis, ik maak zelf barkrukken voor mijn bar. Ik ga verhuizen naar een andere gemeente, maar ik wil hier eigenlijk helemaal niet weg. Ik heb het hier zo naar mijn zin!
Het begon met een fiets….
De gemeente Súdwest-Fryslân heeft een fietsenproject; mensen die niet veel geld te besteden hebben kunnen een fiets ophalen bij Wurkjouwer. Mijn begeleider van het gebiedsteam wees mij daarop. Toen ik de fiets kwam halen vroeg een medewerker van Wurkjouwer mij: “Wat doe jij op dit moment?” Ik zei: “Niks, maar ik wil heel graag iets doen!” Toen werd mij gevraagd of ik bij Wurkjouwer aan het werk wilde gaan. Ik heb de fiets opgehaald en ik ben meteen die maandag erna begonnen. Ik werk nu drie dagdelen hier.
Leren vragen
Bij Wurkjouwer heb ik leren vragen. Daar ben ik niet goed in. Ik vraag eigenlijk nooit iets omdat ik het niet durf. Hier krijg ik een ‘schop onder m’n kont’: “Je moet ons wel dingen vragen hoor Melanie, daar leer je van!” Dat is wel lastig, het zit niet in mijn aard. Ik ben gewend om alles zelf te doen. Ik hoop dat mensen hier naartoe komen. Dan kunnen ze zien hoe leuk het hier is. De medewerkers van Wurkjouwer zijn super. Het is leuk om werk met collega’s op te pakken. We helpen elkaar. Ik vind het hier geweldig en ga hier graag naar toe. Mijn uren zijn nu net uitgebreid. Het gaat steeds beter met me. Hier heb je écht contact met elkaar. Er wordt hier altijd gevraagd hoe het met je gaat. Erg fijn. Stapje voor stapje ga ik vooruit!
Aanpakken
Al veertien jaar ontvang ik een uitkering. Ik kom maar niet vooruit. Bijna 10 jaar gewerkt bij Pack & Zo in Franeker als chauffeur. Met behoud van mijn uitkering. Helaas kreeg ik drie jaar geleden een burn-out. Ik ben er toen uitgeraakt en kon niet meer werken. Ik kon helemaal niks meer. Gelukkig gaat het nu veel beter met me. En nu werk ik bij Wurkjouwer. Ik ben zelf weer in beweging gekomen. Ik ben niet veeleisend, ik wil gewoon iets doen. En ik wil straks een ‘normale’ baan hebben. Ik weet nog niet wat, maar dat maakt me niet uit. Als ik maar met mijn handen kan werken. Ik wil alles wel aanpakken!”