Alex: ‘Dat ik nu via Wurkjouwer aan de slag ben betekent heel veel voor me. Ik word geaccepteerd, zelfs met mijn achtergrond. Gewoon om wie ik ben.’
Alex* is dit jaar gestart met werken, via Wurkjouwer Sneek als orderpicker in een magazijn. Op zich niets bijzonders, zou je zeggen. Voor Alex echter wel. Hij heeft namelijk een zwaar verleden achter de rug. Criminaliteit, drugshandel, gewapende acties en geweld waren hem niet vreemd. Hij belandde op jonge leeftijd al in de gevangenis. Niet voor niets dus. En niet één keer. Je leest hier het vervolg op zijn levensverhaal. De eerste twee delen lees je hier.
Gevangenisperiode 2
‘Ik heb hem flink toegetakeld’, vertelt Alex, ‘binnen drie minuten lag hij bewusteloos en half dood op de grond. Het gebeurde in een waas. Ineens zag ik mijn vrienden om ons heen staan en besefte ik wat ik had gedaan. Toen heb ik zelf 112 gebeld en de politie arriveerde snel. Ze pakte mij op, direct!’ Met Alex zijn verleden en het appje op de telefoon van het slachtoffer zag het er niet goed voor hem uit. Hij kreeg een zware straf: poging tot doodslag met voorbedachten rade. Hij was 37 en moest voor vier jaar de cel in.
Help!!
‘Ik besefte direct dat het enige dat ik nodig had, was hulp. Iemand die me kon helpen met mijn onverwerkte verleden en trauma’s. En mijn agressiviteit. Ik had zoveel woede in me en ik wist niet wat ik er mee moest.’ Want eigenlijk had Alex tot aan het moment dat hij opgepakt wordt, zijn leven goed op de rit: een mooi sociaal leven, werk en structuur. Maar hij besefte toch dat hij veel onderliggende problemen had. Zijn advocaat hielp hem hiermee en in de gevangenis startte dit traject direct.
Therapie na therapie volgt. De ene nuttiger dan de andere, maar de weg naar verbetering was ingezet. ‘Ik was zo klaar met dit leven’, vertelt Alex, ‘dus ik ging er vol voor. Ook al was de weg soms wat hobbelig en zwaar, ik ging volledig voor mijn herstel. Daarbij hoort dat ik volledig toegeef hoe fout mijn keuzes en mijn gedachten zijn geweest in het verleden en dat ik mensen pijn heb gedaan. En ook dat ik weet waar mijn valkuilen liggen. De grootste winst heb ik behaald op emotioneel vlak: ik mag nu boos zijn of verdrietig, blij of bang. Ik mag voelen! En ik weet welk gedrag erbij hoort. Dat is zo’n verademing. En dat heeft echt mijn leven gered. Glimlachend zegt Alex: eigenlijk ben ik een hele lieve en spontane jongen. Heel rustig, direct en open. De oude Alex was een rol in een slechte film. En ik vond mezelf weer terug, onder alle ellende.’
Werken: een kans voor het leven
De gevangenisstraf zit erop. Alex lacht weer! Maar het re-integratietraject naar de maatschappij nog niet. Alex woont begeleid en heeft al een aantal jaar verschillende begeleide werktrajecten om weer aansluiting te krijgen bij de maatschappij. ‘Ik heb nooit meer officieel gewerkt na mijn periode in de gevangenis. Omdat ik niet werd aangenomen vanwege mijn verleden. Maar werken is zó belangrijk. Je wil gewoon onderdeel zijn van de maatschappij en bezig zijn. Dat ik nu via Wurkjouwer aan de slag ben betekent heel veel voor me. Ik word geaccepteerd, zelfs met mijn achtergrond. Gewoon om wie ik ben.’
Alex weet dat hij zich moet bewijzen, maar hij vertrouwt in zijn eigen kunnen. Dus twijfelt daar ook geen moment aan. Net zoals over een terugval naar zijn oude leven. Nooit komt hij in de verleiding: dat leven is gewoon voorbij. En Alex zou Alex niet zijn zonder ambities. Hij wil eigenlijk jongeren helpen die in hetzelfde schuitje zitten als waar Alex in heeft gezeten. Een prachtige doelstelling!
Toch vindt Alex gelukkig zijn maar cliché. Maar na even doorvragen komt dan toch het verlossende: ‘ja, ik voel me gelukkig’ eruit. Een ‘normaal leven’ is alles wat hij wil. Huisje, boompje, beestje. En na niet eens vijf minuten praten met Alex is dat ook direct wat je hem gunt. En je gunt iedereen zo’n eerlijke en authentieke persoon als hij.
Alex sluit af: ‘Eeuwig dankbaar ben ik voor deze kans om te gaan werken. Dit is mijn stap naar de toekomst, mijn eigen veilige en fijne toekomst!’
*Alex wil anoniem blijven. Zijn echte naam wordt hier niet genoemd.