Alex: ‘Mijn criminele leven hield in de gevangenis dus gewoon stand.’

Alex* is dit jaar gestart met werken, via Wurkjouwer Sneek als orderpicker in een magazijn. Op zich niets bijzonders, zou je zeggen. Voor Alex echter wel. Hij heeft namelijk een zwaar verleden achter de rug. Criminaliteit, drugshandel, gewapende acties en geweld waren hem niet vreemd. Hij belandde op jonge leeftijd al in de gevangenis. Niet voor niets dus. En niet één keer. Je leest hier het vervolg op zijn levensverhaal. Het eerste deel lees je hier. 

  Gevangenisperiode 1

Het onvermijdelijke gebeurt: Alex wordt opgepakt. ‘Ik kwam voor het eerste in de gevangenis toen ik 16 was. Voor veel dingen werd ik vrijgesproken, maar ik werd gepakt op drugsbezit. Ik moest daarvoor twee jaar zitten. Eigenlijk een bizarre periode. Toen ik in de gevangenis kwam, liep er gelijk iemand naar me toe. Hij wist al wie ik was. Mijn criminele leven hield in de gevangenis dus gewoon stand.’

Toch komt Alex tot inkeer. Er waren in die tijd veel liquidaties waardoor hij wist dat hij ‘buiten’ gevaar liep. Hij zit zijn tijd uit in de bak, met het doel afscheid te nemen van zijn criminele bestaan. ‘Toen ik vrij kwam heb ik direct orde op zaken gesteld. Ik moest dit doen voor een betere toekomst. Ik moest veel moeite doen om dit achter me te laten, met alle consequenties die erbij horen. Dat was een zware en lange tijd. Toch voelde ik me niet direct fijn: uit pure angst heb ik een lange tijd steeds achterom gekeken. En ik heb alle grote steden in Nederland vermeden en bij evenementen met een pistool in mijn zak gelopen.’

Een nieuw tijdperk

Door de druk van zijn verleden en het verlies van zijn vader wordt Alex vrij snel na zijn vrijlating depressief. Dit uitte zich in overmatig alcoholgebruik. ‘Ik voelde me zo slecht dat ik ook een keer geprobeerd heb zelfmoord te plegen. De GGZ bood daarin hulp en heeft wat problemen met me opgelost. Maar ik had nog steeds zoveel agressiviteit in me. Dat moest ik kwijt.’

‘Ik had het ene circuit vaarwel gezegd, maar het andere stond toch weer te wachten: Thaiboksen. Anderhalf jaar deed ik aan illegaal vechten, waar ik wederom heel veel geld mee verdiende. Buiten dat, leefde ik heel gezond: ik dronk niet meer, blowde niet meer en trainde zeven dagen per week. Ik woonde samen met mijn vriendin en ik werkte nog als kok. Totdat ik op een dag laveloos geslagen thuis kwam en alles had gebroken wat je maar kan breken in een lichaam. ‘Dit moest stoppen’, zei ik in het ziekenhuis. En dat deed ik. Ik wilde geen illegale dingen meer, maar een gewoon burgerlijk leven.’ En dat lukte.

Of toch niet…

Alex is een sociale jongen en krijgt een leuke vriendenclub. ‘Maar er was één jongen die me het leven zuur maakte. Als we elkaar tegen kwamen zat hij constant te etteren, zeuren en stomme verhalen te houden. We hadden vaak ruzie. Ik appte hem iets, wat me later fataal werd: ‘als ik je weer zie maak ik je gewoon kapot’. Ik ging hem expres uit de weg, want ik vertrouwde mezelf niet. Maar na een half jaar kon ik hem niet meer ontlopen: ik kwam hem buiten tegen bij een kroeg. Hij begon me te duwen. We kregen ruzie en toen zijn bij mij de stoppen doorgeslagen.’

Alex schreef met zijn vrienden een nummer over deze periode en zijn leven. Hij legde al zijn gevoel hierin bloot. Luister hier het nummer.

Wil je weten hoe het verhaal verder gaat? Je leest het binnenkort op onze site. 

*Alex wil anoniem blijven. Zijn echte naam wordt hier niet genoemd.